Ζούμε στη χώρα που μας αξιζει..

Με αγωνία παρακολουθώ από χθες το πρωί την πυρκαϊά που κατακαίει το Γραμματικό, το Βαρνάβα, το Διόνυσο, την Παλλήνη, τον Μαραθώνα, τον Άγιο Στέφανο, την Πεντέλη και πολλές ακόμη περιοχές τις Βορειοανατολικής Αττικής. Μια πυρκαϊά που ξεκίνησε από μια χαράδρα στο Γραμματικό και αφού δεν έσβησε όταν έπρεπε, τώρα θα σβήσει μόνη της ή όποτε πέσει ο αέρας. Το χειρότερο όμως είναι πως η φωτιά ξεκίνησε από εμπρησμό, ανθρώπινο χέρι δηλαδή είναι υπεύθυνο για αυτήν την καταστροφή. Δεν είναι δυνατόν στις 9 το βράδυ με 20 βαθμούς να πιάσει από μόνο του φωτιά το δάσος όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ένας δήμαρχος το πρωί σε δηλώσεις του. Τη φωτιά λοιπόν την έβαλε ένας συμπολίτης μας και όσο και αν δε θέλουμε να το δεχτούμε, αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος για αυτό που βιώνουμε 2 μέρες τώρα και θα βιώνουμε για τουλάχιστον άλλες 2. Μετά από αυτό φυσικά ήρθε η ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού που δεν επενέβη άμεσα αφού λανθασμένα υποβαθμίστηκε η σοβαρότητα της κατάστασης και στη συνέχεια βγήκε εκτός ελέγχου με τα αποτελέσματα που παρακολουθούμε στις οθόνες μας. Τώρα πια και τα διπλάσια αεροσκάφη να είχαμε η φωτιά αυτή δε θα έσβηνε. Για να σβήσει πρέπει ή να πέσει ο αέρας ή να μην μείνει τίποτε άλλο για να καεί. Θα περιμένουμε λοιπόν μέχρι την Τρίτη που κοπάζει ο άνεμος για να δούμε τι θα γίνει.

Εκεί που θα ήθελα όμως να σταθώ είναι στη νοοτροπία μας η οποία είναι λανθασμένη πέρα για πέρα και δυστυχώς δεν βλέπω να αλλάζει με αποτέλεσμα να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές μια ζωή δυσκολότερη από τη δική μας, όπως ακριβώς έκαναν οι γονείς μας με τα δικά τους λάθη, τα ίδια λάθη όμως που κάνουμε και εμείς. Είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θα πάμε ποτέ μπροστά ως χώρα. Μια λανθασμένη νοοτροπία η οποία δυστυχώς δεν αλλάζει και μεταφέρεται από τη μια γενιά στην άλλη. Γιατί δεν είναι δυνατόν να λαδώνονται οι πάντες σε αυτή τη χώρα και στο τέλος να μην υπάρχει κάποιος ζημιωμένος. Γιατί δεν είναι δυνατόν να τα βάζουμε με τους πυροσβέστες σε τέτοιες στιγμές που είναι οι μόνοι που προσπαθούν να βοηθήσουν. Γιατί δεν είναι δυνατόν να καίγεται το σπίτι μου και εκεί που παλεύω με τις φλόγες να έρχεται ο δημοσιογράφος (μη πω καμια βαρια κουβέντα) να με ρωτήσει πως είναι η κατάσταση με το μικρόφωνο στο χέρι και να μην τα παρατάει όλα να με βοηθήσει. Αν καιγόταν το δικό του σπίτι θα έκανε ρεπορτάζ?

Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν μιλάμε για μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, το πιο βασικό για εμένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Τα σπίτια καίγονται, σε 2-3 χρόνια όμως θα ξαναχτιστούν και όχι μόνο εκεί που βρισκόταν αλλά θα επεκταθούν και στην πρωτύτερη δασική έκταση. Το δάσος όμως θέλει πολλά χρόνια για να φτάσει στο επίπεδο που βρισκόταν, αν φυσικά το αφήσουμε. Και αντί η (εκάστοτε) κυβέρνηση να προστατεύσει τις καμένες εκτάσεις, θα αποζημιώσει τις αυθαίρετες κατοικίες και το θέμα απλά θα ξεχαστεί. Γιατί φυσικά το πρόβλημα είναι διαχρονικό μιας και έχουμε ξαναζήσει το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Η πολιτική ζωή αυτού του τόπου μας είναι σάπια από την κορυφή μέχρι τα νύχια και όπως πολύ εύστοχα έχω ακούσει από έναν φίλο, "Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν". Και για να το πάω λιγάκι παραπέρα,

"Ζούμε στη χώρα που μας αξίζει με τους συμπολίτες που μας αξίζουν"

Ευκαιρία για μια ρομαντική νύχτα στην παραλία...

Πλησιάζουμε προς τα μέσα του Αυγούστου. Η Αθήνα άδεια. Για μια διαδρομή από την Κηφισιά στους Αμπελόκηπους μέσω Κηφισίας αρκούν 20 λεπτά χωρίς να βιάζεσαι. Ο καιρός όμως είναι καλός οπότε πάντα υπάρχει η παραλία στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Απόψε και αύριο λοιπόν μπορούμε να παρακολουθήσουμε ένα πολύ όμορφο θέαμα στον ελληνικό ουρανό, τη βροχή των διάττοντων αστέρων, αρκεί να απομακρυνθούμε από την πρωτεύουσα και να κατευθυνθούμε σε κάποια παραλία της Αττικής. Όσο πιο ερημικά και μακριά από τα φώτα τις πόλης, τόσο καλύτερα.

Οι αστρονόμοι επισημαίνουν πως οι καλύτερες ώρες για να παρατηρήσει κανείς το φαινόμενο, που καλύπτει όλο τον ουρανό και είναι ορατό και με γυμνό μάτι, είναι λίγο πριν το ξημέρωμα, ενώ συστήνουν σε όποιον έχει την υπομονή και το απολαύσει, να μην κοιτάει τη σελήνη, καθώς περιορίζει τη νυχτερινή όραση.

Η βροχή διαττόντων αστεριών ονομάστηκε Περσείδες, επειδή η περιοχή του ουρανού, από την οποία φαίνεται να ξεκινά η εντυπωσιακή πορεία τους, είναι ο βόρειος αστερισμός του Περσέα. Οι Περσείδες οφείλουν την ύπαρξή τους στον κομήτη 109P/Swift-Tuttle, που πραγματοποιεί μία πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο, κάθε 130 χρόνια. Αυτό που παρατηρούμε είναι στην πραγματικότητα τα σωματίδια σκόνης και βράχων που άφησε στο πέρασμά του μέσα από το ηλιακό σύστημα ο κομήτης αυτός. Καθώς η γη περνά μέσα από το νέφος των σωματιδίων αυτών, υπό τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες, λαμβάνει χώρα στο νυχτερινό ουρανό το σχετικό φαντασμαγορικό θέαμα.

Οι Περσείδες παρατηρούνται συνήθως μεταξύ 23 Ιουλίου και 20 Αυγούστου κάθε χρόνου, με μέσο ρυθμό περίπου 60 με 80 μετεώρων την ώρα, ενώ το εντυπωσιακό φαινόμενο μπορούν να απολαύσουν ευκολότερα όσοι βρίσκονται στο βόρειο ημισφαίριο. Σημειώνεται ωστόσο ότι ο αριθμός των διαττόντων αστέρων μειώνεται διαχρονικά, καθώς ο κομήτης απομακρύνεται προς το εξωτερικό ηλιακό σύστημα μετά το πέρασμά του από το περιήλιο το 1992.

Οργανώστε λοιπόν τη νυχτερινή σας εξόρμηση για να δείτε κάτι διαφορετικό, κάτι μου μόνο η φύση μπορεί να προσφέρει έτσι απλόχερα.

Και για όσους δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν αυτό το φαινόμενο, από το Καταφύγιο Πάρνωνα του ΕΟΣ Σπάρτης έγινε μια καταγραφή υπό την επίβλεψη της Αστρονομικής Ένωσης Σπάρτης σε συνεργασία με την ESA/RSSD Meteor Research Group και την DLR.