Έλεος κύριοι..

Τα Παναθηναϊκά μου αισθήματα είναι γνωστά. Από μικρός θυμάμαι πως κάθε 15 μέρες ο πατέρας μου με έντυνε στα πράσινα και πηγαίναμε μαζί στη Λεωφόρο, τη μοναδική έδρα που είχαμε μέχρι σήμερα. Όλη η μέρα ήταν μια γιορτή. Από το πρωί που ερχόταν με τα εισιτήρια στο χέρι μέχρι το απόγευμα που κουβεντιάζαμε για το αγώνα και φυσικά όλη η διαδρομή κατα μήκος της Λεωφόρου Αλεξάνδρας που είχε κλείσει για να ανηφορίσουν οι πράσινοι φίλαθλοι χαμογελώντας και φωνάζοντας συνθήματα. Κάθε παιχνίδι ήταν μια υπέροχη εμπειρία τότε για μένα και περίμενα πως και πως να ξαναπάω στο γήπεδο.

Σιγά σιγά όμως τα πράγματα άλλαξαν. Λίγο η βία στα γήπεδα, λίγο η ασχετοσύνη των πράσινων παραγόντων, λίγο ο Σώκρατες.. ε, δεν ήθελε και πολύ ώστε να πάψουμε να ασχολούμαστε με κάτι που αν συνεχίζαμε να ασχολούμαστε στην τελική θα είμασταν κορόιδα αφού είναι κοινώς γνωστό πως οι κύριοι του χώρου μας δουλεύουν ψιλό γαζί (όλους, όχι μόνο τους Παναθηναϊκούς).

Είναι λοιπόν τακτική μου τα τελευταία χρόνια να παίρνω μια πρώτη γεύση από την ομάδα για να δω αν αξίζει να ασχολούμαι όλη τη χρονιά μαζί της ή να πάψω να ασχολούμαι με την πάρτη της. Θα μου πείτε πως δεν είναι έτσι ο σωστός φίλαθλος κλπ κλπ κλπ, δεν υπάρχει περίπτωση όμως να κάτσω να στεναχωριέμαι για κάτι που από την αρχή έχω δεχτεί πως είναι στημένο, ειδικά αν βλέπω από την απόδοση της ομάδας πως θα στεναχωρηθώ. Θα ασχοληθώ μόνο αν δω πως υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, άσχετα αν το τέλος είναι γνωστό.

Πέρσι ήταν αρχές Οκτωβρίου ( http://www.navimania.gr/showthread.php?t=1940&page=171 post 1708) όταν σταμάτησα να ασχολούμαι με την ομάδα μου. Σκεφτόμουν τότε πως δεν παίζει την επόμενη χρονιά να με απογοητεύσουν τόσο σύντομα. Τελικά με διέψευσαν πριν προλάβω καν να κάνω τις καλοκαιρινές μου διακοπές! Δεν πρόλαβα καν να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο φέτος και μάλλον δε θα πάω καν στο γήπεδο. Έλεος κύριοι.. Τουλάχιστον μην κάνετε δηλώσεις, εκτίθεστε..

Για μια ακόμη χρονιά λοιπόν θα παρακολουθούμε μπάσκετ. Εκεί τουλάχιστον μας σέβονται οι πρόεδροι...

Στίβεν Χόκινγκ

Από τον Απρίλιο που μπήκε βαριά άρρωστος στο νοσοκομείο ήθελα να γράψω ένα άρθρο σχετικά με τον κορυφαίο αυτό επιστήμονα της εποχής μας. Δυστυχώς ο χρόνος μου ήταν (και είναι) ελάχιστος οπότε όλο το εγχείρημα πήγε πίσω. Στο μεσοδιάστημα όμως έπεσα πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο το οποίο και παραθέτω αυτούσιο.




Ο ΣΤΙΒΕΝ Χόκινγκ γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942. Η ακαδημαϊκή του πορεία ξεκινάει τον Μάρτιο του 1959 όταν κέρδισε υποτροφία στον τομέα των φυσικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με ειδίκευση στη φυσική. Μετά την αποφοίτηση του μετακόμισε στο Κέμπριτζ όπου ξεκίνησε τις έρευνες του στον τομέα της κοσμολογίας και της γενικής σχετικότητας.

Το 1963 εισήχθη σε νοσοκομείο για περίθαλψη και εξετάσεις όταν παρατήρησε μείωση στον έλεγχο των κινήσεων του σώματος του. Μετά από σειρά εξετάσεων, η τελική διάγνωση ανέφερε ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως Λου Γκέριγκ. Οι προβλέψεις των γιατρών δεν έδιναν διάρκεια ζωής καν αρκετή για ολοκληρώσει το διδακτορικό του, όμως ο Χόκινγκ συνέχισε την έρευνα. Σήμερα ζει καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα η οποία μέσω ενός υπολογιστή που λειτουργεί με οπτικές ίνες. Κινώντας το δεξί του μάγουλο μπορεί να μιλάει, να συνθέτει ομιλίες, να γράφει εργασίες ή να γράφει e-mail. Το σύστημα χρησιμοποιεί επίσης ραδιοκύματα που του δίνουν έλεγχο στις πόρτες του σπιτιού και του γραφείου του.

Το 1966, ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του και εντάχθηκε στο ερευνητικό προσωπικό κολεγίου του Κέμπριτζ, ενώ αργότερα του δόθηκε καθηγητική έδρα. Το 1973, μετακινείται από το ινστιτούτο αστρονομίας στο τμήμα εφαρμοσμένων μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ. Το 1977 γίνεται καθηγητής βαρυτικής φυσικής και το 1979 του απονέμεται έδρα καθηγητή μαθηματικών.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Χόκινγκ πραγματοποίησε έρευνες στον τομέα της γενικής σχετικότητας ενώ επινόησε νέες μαθηματικές μεθόδους που εφαρμόστηκαν στο πεδίο. Το 1970 ξεκινάει την έρευνα του στις μαύρες τρύπες του διαστήματος και ανακαλύπτει ότι αυτές μπορεί να εκπέμπουν ραδιενέργεια. Το 1971 διατύπωσε τη θεωρία ότι κατά τη Μεγάλη Έκρηξη παράχθηκαν αντικείμενα βάρους 10^9 τόνων σε μέγεθος πρωτονίων.

Πέρα από τα πολλά θεωρήματα που διατύπωσε στα μαθηματικά και στη θεωρία της σχετικότητας, ο Χόκινγκ ασχολήθηκε εκτεταμένα με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος. Σύμφωνα με ένα από τα κύρια θεωρήματά του, κάθε μαύρη τρύπα προσδιορίζεται από τρεις ιδιότητες: Την μάζα, τη γωνιακή της ταχύτητα και το ηλεκτρικό της πεδίο.

Επιπλέον, μετά από ανάλυση εκπομπών ακτινών γάμμα, διατύπωσε την άποψη ότι μετά τη Μεγάλη Έκρηξη σχηματίστηκαν πολλές αρχέγονες μάυρες τρύπες. Το 1974, υπολόγισε ότι οι μαύρες τρύπες δημιουργούν και εκπέμπουν υποατομικά σωματίδια, ωσότου εξαντλήσουν όλη τους την ενέργεια και εξατμιστούν.

Το 1983 ακολουθεί νέα πρόταση του σύμφωνα με την οποία ο χρόνος και ο χώρος είναι πεπερασμένοι σε έκταση, χωρίς όμως άκρες ή σύνορα.

Το 1985 το ερευνητικό του έργο ταράσσεται από σύντομη πνευμονία που οδηγεί τους γιατρούς να συστήσουν στη γυναίκα του να τον αφήσει να πεθάνει. Η σύζυγος του αρνείται ένα τέτοιο ενδεχόμενο και τον μεταφέρει σε κλινική του Κέμπριτζ όπου υποβάλλεται σε τραχειοτομή που αποδεικνύεται σωτήρια για τη ζωή του αλλά στερεί την ομιλία του. Για να αντιμετωπίσει το νέο πρόβλημα, χρησιμοποιεί ένα μηχάνημα που συνθέτει την ομιλία του με βάση τις δονήσεις της τραχείας.

Το 1988, ο Χώκινγκ εκδίδει το διάσημο βιβλίο του «Μία Σύντομη Ιστορία του Χρόνου» που κατέρριψε όλα τα ρεκόρ πωλήσεων και παρέμεινε στη λίστα των μπεστ-σέλερ των Sunday Times για 237 συνεχόμενες εβδομάδες. Διακαής πόθος του είναι ένα διαστημικό ταξίδι, ενώ πρόσφατα κατόρθωσε να πετάξει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας σε ειδικά διαμορφωμένο αεροπλάνο.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Αθανάσαινας
kathimerini.gr

Πόρτο Γερμενό

Από μικρό παιδί θυμάμαι πως οι γονείς μου έψαχναν με αγωνία κάθε καλοκαίρι να βρουν ένα μέρος για να περάσω τις διακοπές με τον αδερφό μου. Βλέπετε, 3 μήνες είναι πολύς χρόνος για δύο παιδιά μέσα σε διαμέρισμα στην Αθήνα με θερμοκρασίες άνω των 35 βαθμών.. Αφού λοιπόν περιπλανηθήκαμε στις παραλίες τις Αττικής, καταλήξαμε σε ένα πολύ όμορφο, ήσυχο και γραφικό μέρος με το οποίο στην κυριολεξία "κολλήσαμε" και περάσαμε εκεί πάνω από 10 χρόνια καλοκαιρινών διακοπών. Ο λόγος για το Πόρτο Γερμενό (Αιγόσθενα), ένα ήσυχο παραθαλάσσιο χωριό στο ανατολικότερο άκρο του Πελοποννησιακού κόλπου με πεντακάθαρα νερά και μακριά από τη φασαρία των υπόλοιπων παραλιών τις Αττικής. Βέβαια αυτό έχει αλλάξει αρκετά τα τελευταία χρόνια αφού όλο και περισσότεροι το ανακαλύπτουν και το επισκέπτονται μιας και είναι η πιο "καθαρή" γωνιά (η μόνη παραλία με γαλάζια σημαία φέτος στην Αττική) κοντά στο σπίτι μας. Πολλά λοιπόν έχουν αλλάξει από τότε που πήγα για πρώτη φορά εκεί, το μέρος αυτό όμως είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου και το επισκέπτομαι συνεχώς με την πρώτη ευκαιρία..











Πως θα πάτε:

Ξεκινώντας από την Αθήνα υπάρχουν δύο διαδρομές προσέλευσης για Πόρτο Γερμενό. Κατά την πρώτη διαδρομή από την λεωφόρο Καβάλας (εθνική οδός Αθηνών - Κορίνθου) και αφού διασχίσουμε τον Σκαραμαγκά και τον Ασπρόπυργο στο ύψος της γέφυρας της Ελευσίνας κάνουμε δεξιά στην διασταύρωση (ακριβώς επάνω στην γέφυρα) και ακολουθούμε την διαδρομή προς τα Βίλια της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών - Θηβών. 2 χλμ περίπου μετά από την τοποθεσία Οινόη κάνουμε αριστερά στην διασταύρωση προς Βίλια. Η δεύτερη διαδρομή και πιο "γρήγορη" είναι η Αττική οδός. Μπαίνουμε από οποιοδήποτε σημείο της Αθήνας στην Αττική οδό και ακολουθήσουμε την πορεία προς Ελευσίνα. Στην έξοδο της γέφυρας της Ελευσίνας βγαίνουμε δεξιά προς Θήβα (η έξοδος γράφει Ελευσίνα-Θήβα) και ακολουθούμε την παλιά Εθνική οδό Αθηνών Θηβών με κατεύθυνση προς τα Βίλια. 14 χιλιόμετρα περίπου από τα Βίλια υπάρχει διασταύρωση όπου αριστερά ο δρόμος ακολουθεί πορεία προς την παράλια της Ψάθας ενώ δεξιά προς Πόρτο Γερμενό. Συνεχίζουμε (δεξιά) και μετά από λίγο φτάνουμε στην θέση "θέα" όπου τα δυο όρη , χάνονται μέσα στην θάλασσα και σχηματίζουν τον κόλπο του Πόρτο Γερμενό. Από αριστερά το όρος Πατέρας και από δεξιά το όρος Κιθαιρώνας. Η θέα από το συγκεκριμένο σημείο πραγματικά είναι υπέροχη.



Στο χωρίο θα βρούμε κάθε τι που ζητάμε, από φούρνο και ψαροταβέρνες μέχρι fast food και super market. Και φυσικά, καφετέριες πάνω στο κύμα..